Ciemne Tunele: Warto wrócić do Metra

Uniwersum Metro 2033 rozrosło się tak bardzo, że w tym momencie ciężko opisywać kolejne pozycje nie nawiązując do pozostałych. No bo co jeszcze można wymyśleć?

Świat wykreowany przez Głuchowskiego wiadomo, jaki jest - większość ziemskiej populacji zginęła, większość zdobyczy technologicznych przepadło, a ci, którym udało się przeżyć muszą ciągle walczyć o przetrwanie z mutantami, promieniowaniem, brakiem żywności i innymi ludźmi. Ciężko w tym momencie snuć jakieś długofalowe plany.

Jednak wśród ocalałych znajduje się profesor Korbut. Wierzy on w to, że ludzkość niedługo podniesie się z kolan i mimo nieprzyjaznych warunków zewnętrznych okaże się jeszcze bardziej silniejsza. Co należy zrobić, aby tak się stało? Stworzyć własną rasę. Mowa tutaj o tzw. GML, czyli Genetycznie Modyfikowanych Ludziach, nad którymi pracuje Korbut.

Problem polega na tym, że kiedy już tego typu rasa panów powstanie to bez problemu zdominuje pozostałe stacje metra oraz inne ośrodki. Tym bardziej, że ci, którzy zostaną poddani transformacji staną się silni, ale pozbawieni większej inteligencji i wykonujący rozkazy swojego pana. Czy komuś jeszcze kojarzy się to z pierwszą częścią Fallouta?

Taka wizja nie wszystkim się podoba. Głównym bohaterem w tym wypadku zostaje Anatolij. Młody chłopak, anarchista, outsider, którego największymi wartościami są wolność i niezależność. Kiedy dowiaduje się o projekcie Korbuta, podejmuje się niebezpiecznej misji. Ta ma jeden cel: zniszczyć badania (i ich efekt).

Jak to wszystko wypada w praniu? Moim zdaniem bardzo dobrze.
Ciemne Tunele mają swój własny, nietuzinkowy klimat. Życie mieszkańców metra - podobnie jak w powieściach ojca założyciela - jest trudne i niezwykle niebezpieczne. Każdy błąd może kosztować nas życie.
Mimo wszelkich przeszkód wśród bohaterów można wyczuć pewien rodzaj więzi, a nawet braterskości. Oni chcą wierzyć, że jednak kiedyś uda im się na stałe wyjść z metra i na nowo zorganizować cywilizację.

Narracja jest dość dynamiczna i ciekawa.
Co irytuje?
Czasami główny bohater. Metro to nie piaskownica tylko miejsce gdzie byle błąd może kosztować nas własne życie. Tola natomiast ciągle pakuje się w kolejne pułapki... Cieszymy się, że ma "fuksa", ale jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że prawdziwy bohater często powinien zachowywać się nieco inaczej.

Ciemne Tunele to na tyle dobra pozycja, że jej lekturę mogę zacząć nawet osoby, które dopiero chciałyby się zapoznać z Uniwersum Metro 2033. Są mutanty, mrok, śmierć, postapokalipsa, czyli wszystkie te elementy, dzięki którym powieści Głuchowskiego stały się bestsellerem.

Warto też wspomnieć, że kupując Ciemne Tunele dostajemy gratis oddzielną książkę. Szepty Zgładzonych to zbiór opowiadań stworzonych przez fanów, które zostały wybrane w konkursie zorganizowanym przez wydawnictwo Insignis (pierwszy zbiór takich opowiadań - W blasku ognia - został już udostępniony przez Insignis jako e-book).

Teksty w "Szeptach" są dość krótkie i ogólnie przyjemne w lekturze. Trzynaście opowiadań pozwoli nam na poznanie historii bohaterów między innymi w Warszawie, Radomiu czy Częstochowie. Polskich akcentów w postapo nigdy za wiele.
Oczywiście każdy z autorów ma swój własny styl i nie wszystkie teksty muszą przypaść każdemu do gustu.
Świetne jest jednak to, że wielu pisarzy wykazuje się dużą znajomością uniwersum. Dzięki temu mam gorącą nadzieję, że niedługo będziemy mogli mieć styczność z ich pełnoprawnymi powieściami właśnie w świecie wykreowanym przez Głuchowskiego. I że będzie to bardziej udane niż Dzielnica Obiecana.

Siergiej Antonow, Ciemne Tunele, Wydawnictwo Insignis