Najlepsze gry na PC sprzed lat. Pamiętasz je? 11 starych klasyków, które niegdyś królowały na PC

W późnych latach 90. i na początku XXI wieku wszystkie komputery wyglądały mniej więcej tak samo. Składały się z:

• Monitora – najczęściej był to biały monitor kineskopowy o rozdzielczości ekranu 640 x 480 pikseli. Lepsze modele posiadały już rozdzielczość 800 x 600 pikseli. Co bogatsi posiadali pierwsze płaskie monitory o rozdzielczości nawet 1280 x 1024. Jednak ich cechą wspólną były proporcje 4:3, które były najpopularniejszym standardem przed obecnym 16:9;
• Klawiatury – większość klawiatur wyglądała w tamtych czasach tak samo. Były białe... i w zasadzie to wszystko z cech charakterystycznych. Przyciski multimedialne były rarytasem, na który nie każdy mógł sobie pozwolić. Podpinało się je nie pod port USB, a specjalne, fioletowe gniazdo PS/2;
• Myszki – oczywiście białej, dwu- lub trzyprzyciskowej, nie posiadającej kółka do przewijania. Było ono zbędne z uwagi na to, że internet w domu był luksusem i po prostu nie było czego nim przewijać. Najstarsze myszki zamiast lasera posiadały kulkę, którą trzeba było czyścić, by dobrze odwzorowywała ruchy nadgarstka. Podpinało się je nie poprzez USB, a specjalne, zielone gniazdo PS/2;
• Głośników – najczęściej były to białe, niewielkie podłużne głośniki z małym regulatorem głośności w jednym z nich;
• Jednostki centralnej – duży, oczywiście biały prostopadłościan z napędem dyskietek 3,5" i przyciskiem TURBO. W późniejszym czasie pojawiały się pierwsze napędy CD-ROM. To do niej podłączone były przewodami wszystkie komponenty komputera.

Zobacz w galerii: 11 najlepszych starych gier na PC

Niegdyś dostępnych gier na PC nie było zbyt wiele. Dystrybucja oficjalna dopiero raczkowała, a produkcje były dość drogie jak na realia końcówki XX wieku. Średni koszt tytułu oscylował w okolicach 150 zł, co w Polsce często stanowiło lwią część miesięcznej pensji. Dla porównania – to mniej więcej tak, jakby współcześnie każda gra kosztowała około 450-500 zł.

Dużo częściej gry dystrybuowane były więc nielegalnie, a piractwo było bardzo powszechne. Giełdy w każdym mieście przepełnione były osobami oferującymi tanie nośniki z najnowszymi hitami. Kiedy komputery rozwinęły się na tyle, by nagrywarka płyt była obecna w każdym urządzeniu, znajomi kopiowali sobie nawzajem gry ze swojej kolekcji w domowych zaciszach. Dużą popularnością cieszyły się też wersje demonstracyjne, które były dołączane do różnego rodzaju tanich czasopism.

Cała ta otoczka sprawiała, że każdy z tytułów był wartościowy i rozwijał wyobraźnię, co po części kształtowało obecne gusta graczy. Niemal wszyscy ogrywali więc te same produkcje, do których wracało się nie raz i nie dwa, by dzielić się wrażeniami w szkołach, na podwórkach i spotkaniach towarzyskich. Kilka konkretnych gier obrosło dzięki temu mianem kultowych i fani chętnie do nich wracają nawet dzisiaj.